Een werkdag. Uitgevoerd, beleefd en beschreven door Alexander.

De zon staat op rond halfzeven. Twee uur later doe ik hetzelfde. Ofwel gaat het alarm van mijn gsm af of ik word vanzelf wakker. Het eerste wat ik doe is de schuifdeur die naar mijn balkon leidt openen om mijn kamer wat af te koelen.

Terwijl de zonnestralen mijn halfnaakte en goddelijke corpus beschijnen aanschouw ik alweer een menigte mensen beneden op straat. Ze aanbidden mij en wachten op mijn zegen om de dag te beginnen.

Op sommige dagen ga ik naar de fitnessruimte op het tweede verdiep. In de fitnessruimte kruip ik op een van de twee hometrainers om twintig minuten af te zien. Dan ontbijt ik, maak ik mijn tas klaar om te vertrekken en douch ik.

Sleutels bij me? Ja. Deur gesloten, naar de lift, de voordeur uit naar de fiets. Ik fiets bijna elke dag naar het kantoor. Soms blijft de fiets op kantoor staan omdat we na het werk ergens samen gaan eten. Met de fiets ben ik tien minuten onderweg, te voet twintig minuten. Om naar het werk te gaan fiets ik eerst naar rechts , dan sla ik links af en kom ik op Thong Lo uit. Thong Lo is te vergelijken met de binnenring van Gent maar dan zonder  fietspaden, verkeersborden, zebrapaden en verkeerslichten. Je moet als zwakke weggebruiker gewoon iets assertiever zijn.

Ik fiets een eindje langs Thong Lo alvorens ik de viervaksbaan een straat te vroeg oversteek om een binnenweg te nemen. Aan het restaurant Little Beast rij ik een binnenkoer op die dient als parkeerplaats voor de bewoners van het gebouw. Er is een achterdeur die toegang verleent tot de verschillende verdiepen. Ik ga met mijn fiets de lift in, naar het vierde verdiep. De fiets blijft op de gang staan net zoals mijn schoenen. In veel plaatsen in Thailand wordt verwacht dat je je schoenen uit doet. Dat geldt echter niet voor publieke plaatsen zoals winkels, restaurants en dergelijke. Op je blote voeten rondlopen in het kantoor is heerlijk en het houdt de vloer proper. Als ik als eerste aankom op kantoor dan zorg ik voor koelte en internet door airco en modem aan te zetten.

Dat is de taak van de eerstgekomene; toegediend door God.

Want god aanschouwde creatieven, accounts, project managers, planners en stagiairs; en in dat moment waren zij allen zijn kinderen en allen gelijk en hij sprak tot hen. “Luistert want ik zal tot u spreken.” En allen luisterden want voorwaar zij hoorden de woorden van de Heer die tot hen sprak. En de Heer sprak voor tweede male tot de menigte die in de vlakte van het kantoor verzameld was om te luisteren naar zijn woorden. En de Heer verkondigde: “En als gij luistert terwijl ik volgend gebod verkondig zult gij niet afgeleid zijn door facebook berichten en tweets van uw iPhones.” Allen stemden in met dit verzoek en de menigte sprak tot God: “Spreek, oh Heer, want wij zijn hongerig naar uw woorden die u spreken zal.” En zo geschiedde. De Heer sprak volgende woorden: “Als gij vlijtig zijt als den vroege vogel en als eerste der werknemers toekomt en gij niemand anders aantreft noch in het kantoor noch op het wc dan en alleen dan is het uw taak om den airco en modem aanzetten en gij zult de menigte werknemers die na u komen van koelte en wifi voorzien. Gij zult daarvoor in stilte geprezen worden.

Na deze eerste taak ga ik aan mijn bureau zitten. 

Naast mij zit Suwit, een ietwat oudere en kleinere Thai. Dahn zegt dat hij een uitstekend copywriter is en een historicus op het gebied van reclame. Maar meestal zit hij niet naast mij. Hij zit in de zetels, aan de meeting tafel of loopt een beetje rond. Hij ziet er uit als een Thaise kabouter. Ik schat dat hij tussen veertig en vijftig jaar oud is maar hij heeft de lichaamsbouw van een veertienjarige jongen. Hij houdt enorm van pikant eten en toont mij soms tijdens lunches of diners hoe ik dit of dat moet eten en welke saus erbij hoort. Verder praat hij niet zo veel tegen mij. Ik denk dat hij zijn kaboutergeheimpjes liever voor zich houdt. Ik zou hetzelfde doen als ik een kabouter was.

Tussen tien en één uur sijpelt iedereen binnen en begint de werkdag. Tussen één en twee gaan we lunchen in een van de vele restaurantjes op Thong Lo. Ondanks linguïstische barrières is het contact met mijn collega's aangenaam en lunch is altijd een leuke gebeurtenis. Na lunch wordt er soms nog een boodschap gedaan, fruit of koffie wordt gekocht.

Na de lunch hernemen we het werk en stoppen we wanneer de job gedaan is of we zin hebben om naar huis te gaan of wanneer we honger hebben of wanneer we....... . Mij lijkt het dat je zelf je werkuren kiest zolang je werk af is.

Mijn werk bestaat uit concepten bedenken. En af en toe vraag ik aan mezelf: “En, wat heb je vandaag gedaan?” Dan moet ik soms eerlijkheidshalve antwoorden: “euhm... internet.” Internet gebeurt soms als ik geen briefing heb. Maar meestal heb ik een briefing. En dan gebeurt internet slechts in beperkte mate.

Ik verlaat het kantoor meestal tussen acht en negen uur. Ik fiets naar huis. Eet iets, lees wat of kijk een filmpje en ga slapen.