Op zondag zevenentwintig januari begeef ik mij omstreeks halfacht naar het Gouden Leeuwplein. Eens op het Gouden Leeuwplein doemt tussen de regendruppels het grijze Novotel gebouw op. Inderdaad het gebouw staat daar niet en het verschijnt ook niet. Het doemt op. Wat dat doen hotels waar je moet gaan afwassen als je drie uur geleden nog in café De Walrus stond met een biljartkeu in de ene hand en een Chouffe teveel in de andere hand. Die laatste laat zich nu serieus gelden. Ik loop het hotel binnen en begeef mij naar de keuken om met al de goesting van de wereld van acht tot drie af te wassen. De seconden kruipen elk uur trager voorbij en de Chouffe kabouters houden een voetbalwedstrijd in mijn hoofd. Maar daar staat tegenover dat ik niks dan fijne herinneringen heb aan de avond (en nacht) er voor. Binnen drie dagen vertrek ik naar Bangkok. Ik kan er mij nog altijd weinig bij voorstellen.

Na een vlotte reis arriveer ik op donderdag eenendertig januari om halftien (halfdrie 's nachts in België) in Bangkok. Ik vind in Suvarnabhumi airport makkelijk mijn weg en ga met een klein hartje langs de paspoortcontrole. Ik ben binnen. Nu nog langs de douane maar het lijkt koffiepauze te zijn en het lijkt niet de moeite om mij tegen te houden. Ik bel naar Dahn, mijn creatief directeur, en hij vertelt me aan de telefoon dat hij er binnen een kwartiertje zal zijn. Hij vraagt me om buiten te wachten. Gepakt en gezakt ga ik naar buiten en meteen voel ik de vochtige hitte op mij vallen. Dahn pikt me op in zijn rode Honda en vooraleer we naar mijn nieuwe thuis gaan passeren we even langs een costume fitting. De volgende dag is er een shoot voor een televisiespot en vandaag moet een van de kostuums gepast worden door het model en in dezelfde moeite leer ik mijn collega's kennen. We blijven er niet lang en gaan naar mijn nieuwe thuis dat op wandelafstand ligt. Ik woon in nummer 404 van Jirathit Mansion in 99/9 Soi Chamchun, Sukhumvit 63 rd, Klongton Nua, Wattana. Een zijstraatje van een zijstraat van een hoofdweg (Thong Lor) die naar een nog grotere hoofdweg (Sukhumvit road) leidt. Samen met Dahn en enkele collega's gaan we iets eten en de rest van de namiddag breng ik vechtend tegen de slaap door op het kantoor. Rond zes uur ga ik naar huis. Vrijdag moet ik nog niet werken en gebruik ik om mezelf te installeren in mijn studio.

Ik heb hier alles wat ik nodig heb. Er is echter geen fornuis en het internet is zo traag dat het de moeite niet is om er voor te betalen. Er is aan de ingang van het gebouw constant een bewaker aanwezig en om het helemaal Bond te maken: je geraakt het gebouw binnen via een fingerprintscanner. Ik moet mijn wijsvinger op een scanner duwen en de deur gaat open. Ook het zwembad kan je maar binnen als je je wijsvinger laat scannen. Come come Mr. Bond, you get as much pleasure from swimming as I do. When I swim, I only swim for Queen and country. De persoon die mij kan vertellen op welke James Bond dialoog dit een allusie is krijgt een leuke prijs! Stuur je antwoord op gele briefkaart naar: Jirathit Mansion, 99/9 Soi Chamchun, Sukhumvit 63 rd, Klongton Nua, Wattana, Bangkok, Thailand 10110.

Vrijdag ga ik boodschappen doen en loop ik voor het eerst met een fris hoofd langs Thong Lor. Het is een warm en rommelig boeltje. Naast grote winkels bevinden zich overal kleine restaurantjes en straatstalletjes waar je voor geen geld lekker kunt eten. Je manoeuvreert tussen de mensen, brommers en de tafeltjes van de eetkraampjes. Hier en daar zie je straatkatten en straathonden, een stel ratten of een eenzame eekhoorn. Naast een ietwat weeë maar niet onaangename geur hangen er duizenden elektriciteitskabels in de lucht. Het verkeer is er ten alle tijde druk en hectisch. Zebrapaden zijn zeldzaam en sporadisch zie je een verkeerslicht. Als je naar de overkant van de straat wilt geraken moet je gewoon je kans wagen; op het moment dat er een gaatje is sprint je naar de overkant.

Zondag nemen Dahn en zijn vriendin mij mee naar Chatuchak Weekend Market. De grootste openlucht markt in de wereld. Het grootste deel er van is wel overdekt maar laten we daarover niet moeilijk doen. Er zijn verrassend veel leuke spullen te vinden voor een nog leukere prijs.

Maandag begint mijn eerste werkdag. Het bedrijf Horse dat kantoorspullen vervaardigt heeft een pitch uitgeschreven voor drie van hun producten. Het bedrijf heeft voor elk product een televisiespot nodig en ik mag concepten zoeken voor classeurs en kleurpotloden. Twee concepten worden goedgekeurd en hopelijk zien de lieve mensen van Horse ook iets in mijn ideëen. Een grotere opdracht dient zich aan als Beerlao op het kantoor een presentatie komt geven. Zij schreven ook een pitch uit maar dan van iets groter formaat. Beerlao heeft 97 procent van de pilsmarkt in Laos in handen. In 2010 lanceerden ze een nieuw product Beerlao Gold. Ze positioneerden dit product als een premium pils zoals Heineken en Carlsberg met dat verschil dat het Laotiaans en geen buitenlands product is. Deze pils verkocht niet en nu willen ze hun smaakvollere en exclusievere pils opnieuw lanceren met een aantal wijzigingen aan de packaging en met een marketingcampagne van formaat. Als Belg voel ik mij op het gebied van bier natuurlijk een beetje van een expert maar dit maakt geen ruk uit. Het gaat veel meer over de Laotiaanse markt dan over het bier zelf maar enige achtergrond kennis kan geen kwaad denk ik dan.

De week gaat voorbij en mijn Thaise collegae nemen mij bijna elke dag mee uit lunchen. Een van hen spreekt engels omdat ze een tijdje in New York heeft gewoond en gewerkt maar de rest spreekt bitter weinig of geen engels. Ik begin te overwegen om een cursus Thais te volgen want ook Jan met de pet spreekt nauwelijks engels en communiceren is moeilijker dan verwacht. Verder is er niet veel noemenswaardigs meer gebeurd behalve dan die ene man die als ik rustig aan het eten ben in een restaurant naar mij komt en het volgende zegt: “Sorry for interrupting but we are with two Thai ladies who find you very attractive, would you care to join us?” Ik moest de was nog doen en naar de supermarkt voor inkopen, tijd heb ik daar nu niet echt voor. En daarbij, het hele zaakje stinkt naar: “Ah diene blonden daar ziet er naïef genoeg uit om wat geld uit zijn zakken te slaan.” Ik heb dus vriendelijk bedankt. 

Ik eindig met deze: http://www.youtube.com/watch?v=eQtmkoakjOc hopelijk krijgen jullie er het een beetje warm van. Tot de volgende en als jullie behoefte hebben aan meer intiem contact dan kunnen jullie mij altijd bereiken via facebook, mail of skype.